پست 0204
چند روزه که درگیر مرور خاطرات خوش هستم . با خودم فکر میکنم که چه ایرادی داره گاهی این کار را بکنم ؟ حواسم هست که درگیر خیالبافی نشم ولی واقعا بعدش حس خوبی پیدا میکنم .
این روزهای کرونایی که اسیر ندانم کاری ها و بی تفاوتی ها هستیم و از در و دیوار داره ویروس میباره مجبوریم به فضای مجازی ذهن مون پناه ببریم تا یادمون نره که روزی روزگاری روی زمین می شد راحت و بی دغدغه سفر رفت ، موزه رفت ، کافه رفت ، مهمونی و دید و بازدید و پیک نیک های اخر هفته رفت .
کتابخونه و کتابفروشی رفت ؛ بی ماسک و بی دستکش و نترسید و نلرزید از اینکه مبادا ...
دلم میخواد برم قنادی سر وصال شیرازی و یه ناپلئونی بخورم با قهوه .
دلم میخواد برم کافه نادری ...
دلم میخواد برم سفر ؛سیستان و بلوچستان ، یزد ، گیلان و شوشتر ...
دلم میخواد در سفرهام از لبخندهای مسافران و توریست های خارجی و کودکان عکس بگیرم .
دلم میخواد برم کلوچه نوشین توی لاهیجان و کوکی داغ بخورم .
دلم میخواد یک بار دیگه برم زیر زمین قلعه ی سلاسل شوشتر .
دلم میخواد یک بار دیگه راحت سوار اتوبوس بشم و برم شیراز .
اما حالا باید بشینم روی مبل و چشمام رو ببندم و خاطرات را مرور کنم و به یاد باقلواهای خوشمزه قزوین یه چای سبز هم بخورم .
باز خوبه عکس ها رو دارم .
باز خوبه شکمو بودم و طعم ها رو یادم مونده .
یادمه چند سال پیش ژاپن طرحی ارائه کرد که افراد با گذاشتن عینک های مخصوص و دیدن فیلم احساس میکردن در محل حضور دارن .
مثل شهرفرنگ بچگی هامون یا دوربین هایی که اون زمون ها از مکه سوغاتی می اوردن .
تا میتونید خاطره بسازید . روزی به کارتون میاد ...
+سفر در اروپا داره شروع میشه .
+هند برگریزان انسان های بیگناهه .
زمین : بیگناه ؟!کدوم بیگناه ؟! داری از چی حرف می زنی .
شما ادما دارین چوب ندانم کاری خودتون رو میخورین .
سلام و درود
دیشب چندباری اومدم کامنت بنویسم ولی اونقدر خوابم میومد که اصلا نمیدونستم چی دارم مینویسم و خب در نتیجه نفرستادم، خواب و بی خوابی با هم
وصال شیرازی، همچین خیابانی رو تو تهران میشناسم ولی بگمانم اصفهانی باشید، متاسفانه با اینکه زیاد اصفهان اومدم ولی همچین اسمی خاطر نیست
من کرونا گرفتم، اذر پارسال و میدونم وقتی پیک هست واقعا باید احتیاط کرد، هر چند میشه پیک نیک رفت ولی کافه و ... رو بهتره که نرید
مطالعه کنید زبان یاد بگیرید، روی خودتون کار کنید و مثل من تبدیل نشید به یه تیکه سنگ که تو این یک سال فقط کارای روتین زندگیم رو انجام دادم و هیچ چیزی بهم اضافه نشد