پست 0181
اغلب آدم ها یا در گذشته زندگی می کنند و یا با گذشته .
خوب یا بد من بیشتر گذشته را استثمار میکنم و فرصت زیادی برای به بردگی کشیدنم به او نمی دهم .
ولی من هم یک مشکل دارم و آن زندگی برای آینده است .
آینده ای که نبوده و نخواهد بود .
آینده نگری که به افراط کشید نتیجه اش شبیه همان زیستن در/ با گذشته است .
اکنون نقطه ی عطف منحنی زندگیست . قبل و بعد از آن نتیجه ی یکسانی دارد .
اتلاف زندگی !
نگرانی برای اینده چیزی نیست جز به پیشواز رفتن رنجی که نیست و خودمان خلق اش کرده ایم .
برنامه ریزی دقیق چیزی نیست جز گرفتن شانس هیجان از زندگی خودمان .
کمال طلبی چیزی نیست جز گرفتن لذت زندگی از خودمان .
و ترس نه تنها برادر مرگ که خود خود مرگ است . ترس در سکوت و موذیانه اکنون ما را نابود میکند .
ترس از شکست . ترس از رنج . ترس از واقعیت زندگی ...
تمرین میکنم . زیستن در اکنون را . حس بودن را .
امروز فهمیدم که عجیب برای خودم دلتنگم ...
اینده نگری رو قبلا یا شاید همین الان هم درگیرشم
بدترینش هم دقیقا گرفت شاد زیستن و نگرانی های بی دلیل هست
نوشته دقیقی بود