پست 017
رویکرد دولت آمریکا در مورد موضوع نفتکش ها مختص دنیای سیاست نیست .
ذهن ما مدام در حال نوشتن سناریوست تا بتونه ازش به نفع خودش استفاده کنه .
برای ذهن تنها چیزی که اهمیت داره بازی کودکانه است نه واقعیت .
واقعیت تنها مطلوب سوپرایگوست و نه اید و ایگو . سوپرایگویی که سانسور و یا خفه نشده باشه .
بگردیم در زندگی خودمون .
کجا وقتی سپاه پاسداران بصورت ماهرانه در حال جدا کردن مین های عمل نکرده ی کشتی ما بوده ما مسئول همون مین گذاری قلمدادش کردیم ( فارغ از اینکه از روی بدخواهی یا ناآگاهی )( شایدم مین کار خودمون باشه و حالا که افتاده دست دشمن مدعی شدیم کار خودشه !)
کجای زندگی مون وقتی 2 تا کشتی بی ربط مورد هجوم واقع شدند (ممکنه کار خودمون باشه . هوم ؟!) ما فورا با شانتاژ نیروهامون را بیش از حد لزوم ( نسبت به سناریوی ساختگی مون ) به منطقه ی بی ربط اعزام کردیم و با موش مردگی گفتیم ما فقط میخوایم از منافع خودمون حفاظت کنیم !
کجای زندگی مون روز سرنوشت ساز زندگی دیگران با خرابکاری مقدمه ی هجوم همراه با مظلوم نمایی و تهمت را چیدیم تا به اهداف مون برسیم ؟ ( فرض کنیم آمریکا و یا یارانش سناریوی خرابکاری را نوشتن و اجرا کردن ) ( فرض کنیم دولت ما عاقل تر از این حرفاست که با خرابکاری روز مذاکره آبه با دولتمردان وجه ی کشور را خراب کنه )
ذهن ما مدام در حال فریب ماست . و از بس شلوغ و پر از زباله است ما متوجه نمیشیم و پنهانی داره ما را هدایت میکنه !
+این فقط یک نگاه به ماجرا بود و ممکنه فریب ذهن من باشه .