پست 096

یک متن صادقانه از یکی از مخاطبان هوروسکوپ فارسی خانم راشل

من کامل نیستم اما هستم !

 

این هم نوشته بهاره عزیز که نمونه ای از  تبلور  طغیان خدای دریاها نپتون در ساختار فکری و نوشتاری است.
"متوسط بودن، خودم بودن،بودن
به این فکر میکردم که چرا مدام دنبال خاصتر بودن، بهتر بودن،معنوی تر بودن،صعود کرده تر بودن و هر تر و ترینی بودن،اینقدر مهمه؟
چه اهمیتی داره که کی معنوی تره؟ یا از همه بیشتر دریافت داره؟ یا از همه بیشتر سختی کشیده یا تعاملات بیشتر از همه روش تاثیرگذاشتن.
اصلا چه اهمیتی داره حتما معنوی باشم؟
گردنبند رودراکشا بندازم، مانترا بگم و مودرا بگیرم و برم رو سرم؟
چیو میخوام ثابت کنم؟ که من خوبم؟
من خوبم؟
خوب چی هست اصلا؟؟ کی تعیین میکنه من خوبم یا بد؟اگر مراقبه کنم و برم رو موج آلفا و دریافتها پشت سرهم بیان،خوبم؟
اگر چند شات عرق دست ساز سر بکشم و سیگار پشت سیگار روشن کنم، بدم؟
اگر به هرکس که دور و برمه کمک کنم و وقت بزارم و انرژی صرف کنم و همیشه به همه لبخند بزنم و مهربون باشم،خوبم؟
اگر از دیدن آدمها و خوندن افکارشون حالم بهم بخوره و مشمئز بشم و دلم بخواد جایی باشم که هیچ بنی بشری رو نبینم و بخوام سر به تن هیچ کدومشون نباشه، بدم؟
من میتونم این مقایسه رو صفحه ها ادامه بدم ولی کار بیهوده ایه چون نظر خودم اینه که همه ش منم و منم که همه ی اینها هستم.
من میتونم همه ی اینها باشم و در عین حال این نباشم
و باز هم در طبقه بندیِ خوب و بد دوتایی نگنجم.
هم اونی که عرق میخوره و فحش میده و از همه ی آدمها بدش میاد، منم و هم اونی که مدیتیشن میکنه و کانال ریکی میشه و ارتعاش وجودش محیط رو روشن میکنه، منم.
مدتها تلاش میکنیم تا اونچه که به نظر بد میاد رو پنهان کنیم و انرژی روانی فراوانی صرف این کار میشه.
انرژی که میشه صرف تغییرات مهمتری کرد.
در جمع ها تلاش میکنیم همرنگ جماعت بشیم در حالیکه امکان پذیر نیست و حتی دوقلوهای همسان هم درست مثل هم نیستن چه رسد به ما آدمهای متفاوت که هرکدوم از زاویه ی دید خاصی به یک موضوع واحد نگاه میکنیم.
جمله ی محبوب این روزها:ما همه یکی هستیم.
بله هستیم اما معنیش اینه که همه مثل هم هستیم؟
نه
یعنی ماهمه در ارزشمندی وجود، برابر و یکسانیم و همه به اندازه ی هم حق حیات ووجود داریم.
من و سگ و گربه و سیاهپوست و معلول و همجنس گرا و همه ی موجودات و ما حق نداریم حق بقیه ی موجودات رو زیرپا بگذاریم.
من عامدانه از کلمات بالا استفاده کردم چون میخوام بگم ظاهر موجه و تمیز و قشنگ کلمه مهم نیست.
مهم نیست بجای معلول بگم کم توان یا ناتوان جسمی.
مهمه که دیدم به اون شخص، تمیز باشه.
به سیاهپوست و سرخپوست نمیگم رنگین پوست چون برام مهم نیست تمیز حرف بزنم من میخوام یاد بگیرم تمیز فکر کنم.
من هواوپونوپونو نمیگم چون لقلقه ی زبان نمیخوام، نمیخوام جای صلوات رو برام بگیره بلکه میخوام یاد بگیرم لحظه لحظه ی حضورم در پذیرش جهانم و اتفاقاتش باشه.

خیلی کار دارم خیلی زیاد و وقت محدودتر از اونه که صرف ظاهر زیبا وصورتکهای مهربونی و معنویت ش کنم.
هنوز چند قدم بیشتر نیومدم و کلی زخم خوردم و میخوام درس این زخمها رو بفهمم.دردم میاد وقتی انگشتمو به سمت خودم میگیرم و میگم تو!
خود تو! توخیلی ایراد داری و با این وجود دوستت دارم.
با اینکه گاهی خیلی غیرقابل تحملی و خیلی نق میزنی و خیلی از همه چیز و همه کس و خودت ایراد میگیری اما خیلی شیرینی😍

تو همیشه در تلاش بودی تا بفهمی و با اینکه بارها یتیم شدی ولی باز هم شجاعت داشتی که دوباره تلاش کنی و جستجو کنی تا باز هم به بخشی از جواب برسی.
حتی وقتی نرسیدی هم شونه هات رو بالا انداختی و به ریخت از سفر برگشته ی آشفته ت خندیدی و گفتی عیبی نداره عوضش خیلی خوش گذشت!
آره من. همین منی که تو همین چند خط آسمون و ریسمون رو به هم بافتم که بگم من و سایه هام و زخمهام و سفرهای قهرمانیم و چارتم و همه چیز وجودم یکی هستیم و همون یکی رو هم هنوز نمیشناسم چون سرشار از زندگی های نزیسته ایه که شاید روزی اونا رو زیست کنم.من جهانی هستم سرشار از تضادها و تفاوتها و امکانات جذابی که خیلی حیفه بخشهایی از وجودم رو بخاطر فشارهای همرنگ شدن،عقیم کنم.
#########موزیک مورد علاقه م رو میگذارم و میرم تا دنیاهای درونی خودم رو کشف کنم که هم تاریکه و هم روشن و همه ش منم.

برگرفته از هوروسکوپ فارسی

@sahaja_yoga