نرود میخ آهنین در سنگ !
نصیحت کردن بزرگترین اشتباه ما ملت گل و بلبل ه .
اصلا این نصیحت کردن از کجا شروع شد ؟ من که نمی دونم . ولی وقتی به خودم و اطرافیان و جامعه دقت میکنم . وقتی اشعار و ادبیات مون را بخاطر میارم یک مطلب واقعا مشهوده .
ما ملت خودشیفته ای هستیم که روی دیگران زوم کردیم و براحتی حریم خصوصی دیگران را زیر پا میذاریم .
از همون طفل معصومی که پا به دنیا نذاشته و هنوز در زهدان مادر غرق خوشی هست دخالت در زندگی را شروع میکنیم .
کلا در شرایط فعلی زمین من مخالف زاد و ولد هستم . پس بماند که کلا ما از ظالم ترین نوع بشر بودیم و هستیم . ولی این که برای فرزندان مون حق و حقوق درست و درمونی قائل نیستیم و به هزار بهانه در مسائل کاملا خصوصی و فردی اونها دخالت میکنیم ؛؛بحث دیگریه که من الان بشدت روی اون حساس شدم !
نصیحت نکنیم . نه به فرزندانمون و نه به دیگران .
هیچکدوم ما ساعت شماته دار نیستیم تا بخوایم دیگران را از خواب ناز بیدار کنیم . این رو خوب در گوش خودمون فرو کنیم که نصیحت یعنی فضولی !
و بجای این دخالت ها و ورود به حریم دیگران بچسبیم به :
-وظایف مون بعنوان والدین قرن 21
-مسئولیت اجتماعی مون
-وظایف مون در قبال رشد فردی
اگر خیلی دوست داریم که دیگران را به راه درست هدایت کنیم ( کی می دونه واقعا چه راهی درسته و چه راهی غلط ؟ ) یا بهتر بگم اگر خیلی دوست داریم که اخلاق گرایی و اگاهی و رشد فردی در جامعه ترویج بشه یک راه بهتر هست .
الگوی عملی خوبی باشیم .
یک انسان موفق اخلاق گرای شاد !!
چنین فردی بصورت برق آسا به الگو تبدیل میشه .
رسالت ما هم تکمیل :)))