رنج

خود بودن سخت است جایی که میخواهند خودت نباشی .

وقتی مجبورم تظاهر کنم به آنچه نیستم تا حقم را بعنوان امتیازی جلوی من پرت کنند حالم از وضعیتی که در آن قرار گرفته ام‌ بهم میخورد .

رنج میکشم .

رنجی طاقت فرسا .

 

تظاهر کردن و نقاب زدن های بی آزار بخشی از زندگی همه ی ماست . پسندیده و یا فضیلت نیست و به آن ادب و مهربانی میگوییم .

ولی این که از سر نیاز و اجبار سرت را جلوی دریوزگان که حق ات را دو دستی گرفته اند و تا مطیع نباشی به تو نمی دهند رنج آور است .

 

سکوت میکنی تا مطیع به نظر بیایی . به خودت خیانت میکنی تا حق بقا را از دست ندهی .

حق ات را میگیری اما نه با چنگ و دندان و سری بالا گرفته و با افتخار .

حق ات را با احساس له شدن میگیری .

اما چاره چیست ؟!

 

تا رشوه ندهی حق ات را نمی دهند .

آیا میشود مدام جنگید ؟

با دشمنی قدرتمند که به اشاره ای نابودت میکند ...