با من برقص
در میان دخترکان رنج
و لبخند بزن
به مادران داغدیده
هر چند تلخ
هر چند تلخ
اندوه تمامی ندارد
و شور زندگی
در اقیانوس مرگ
در احتضار است.
با من برقص
در میان مردمانی رنگ پریده
دست هایم را بگیر
با من میان آتش قدم بگذار
با من در میان آتش
ممزوج شو
بگذار زهدان من
در خود بپرورد
شور را
شوق را
و زندگی را
رنج را پایانی نیست
با من برقص ...
ذهن خالی
با من برقص
در میان دخترکان رنج
و لبخند بزن
به مادران داغدیده
هر چند تلخ
هر چند تلخ
اندوه تمامی ندارد
و شور زندگی
در اقیانوس مرگ
در احتضار است.
با من برقص
در میان مردمانی رنگ پریده
دست هایم را بگیر
با من میان آتش قدم بگذار
با من در میان آتش
ممزوج شو
بگذار زهدان من
در خود بپرورد
شور را
شوق را
و زندگی را
رنج را پایانی نیست
با من برقص ...
ذهن خالی
نمی دونم سرچشمه ی عشق کجاست ؟
هورمون ها
مغز
به هر حال وقتی میاد سراغت یک تست خوب داره .
کشش عاشق به بالندگی از طریق معشوق !
عشق به مادر
عشق به فرزند
عشق به وطن
عشق به طبیعت
عشق به یک رشته ی هنری
عشق به یک فرد
عشق افلاطونی
عشق همراه کشش جنسی
و یا هر عشق دیگه اگر رشد و بالندگی در اون نباشه رفوزه است !
یک روز زندگی رو به یک کتابخونه کتاب نمیدم .
کسی نمیتونه از کتاب چیز ارزشمندی یاد بگیره مگر اینکه اون رو زندگی کنه !
+چونه هم نزنید که کوتاه نمیام :)
گاهی اشتباهی عاشق کسی میشوی
گاهی هم اشتباهی بیتفاوت .
بدترین حالت این است که بخاطر اولی ، دومی را از دست بدهی !
و یک عمر در تنهایی تلخ و نه حتی آن خلوت شیرین ؛ با خودت در جنگ باشی .
جنگی که هیچ پیروزی ندارد ...
و مدام بپرسی
آن اولی لیاقت عشق مرا نداشت
یا من لیاقت عشق دومی را ؟!
وقتی روی جزئیات خیلی ریز میشی و همه چی رو زیر ذره بین میبری از کل سیستم غافل میشی .
کمی فاصله بگیر .
از دور نگاه کن .
حالا چی میبینی ؟!
کسی میتونه تحلیل درستی از اوضاع داشته باشه که همه چی رو کنار هم و در تعامل ببینه .
بررسی تک تک پدیده ها در تقابل با هم و با کل سیستم .
بختیار رحمانی، بازیکن سابق تیم فوتبال استقلال تهران و فولاد خوزستان، که سابقه بازی در تمام رده‌های سنی تیم ملی فوتبال ایران را دارد، در یک پست اینستاگرامی نوشت:
«هیچ وقت زنی که رای میدهد را درک نمی‌کنم.
کسی که حق دوچرخه‌سواری ندارد، کسی که حق انتخاب نوع پوشش خود را ندارد، کسی که در صورت طلاق گرفتن تنها تا ۷ سال می‌تواند از فرزندش نگهداری کند, زنی که حق ورود به استادیوم فوتبال را ندارد، زنی که توسط گشت ارشاد توقیف و جریمه می‌شود، زنی که جنس دوم نامیده می‌شود که هر روزه در خیابان‌ها مورد خشونت و آزار قرار می‌گیرد.
کسی‌که به اختیار خود نمی‌تواند به خارج از کشور سفر کند، کسی‌که دیه‌اش نصف مرد است، کسی‌که ضمانتش رو قبول ندارند.
دقیقا رای میدهد که چه چیزی را انتخاب کند و چه چیزی را تغییر دهد؟»
لینک پست
مرا به یاد ماهی تنگ می اندازند
مردم سرزمینم
مرا به یاد کودکی می اندازند
که با یک ابنبات چوبی
آینده اش را می رباید
آن مرد بیمار
مردم سرزمینم
با آلزایمر متولد میشوند
با فریب زندگی میکنند
و با حسرت میمیرند .
ذهن خالی
تنها واقعیت زیستن یک چیز است ؛ رنج پایدار و فزاینده !
گاهی آنقدر خودمان را کوچک و پرتابل میکنیم که در جیب هم جا میگیریم .
در حافظه ی یک گوشی همراه .
با نامی شاید مجازی !
خیلی جمع و جور شده ایم . مثل پیرزنی تکیده کنار تنور سرد خانه .
مثل کودکی در زهدان مادری که رفت .
مثل کورسوی خاطره در ذهن آلزایمر .
مثل غباری روی طاقچه ای که دیگر نیست ...
